Een negatieve algemene reserve, wat nu?

Onder normale financieel-economische omstandigheden zal een algemene reserve van een gemeente positief zijn. De omvang en ontwikkeling van de algemene reserve wordt hoofdzakelijk bepaald door het gemeentelijke resultaat (na bestemming). Van gemeenten wordt een sluitende begroting verwacht. En wanneer grote
financiële risico’s zich voordoen, dan belast dit de algemene reserve. Een voorbeeld van zo’n financieel risico is een aanspraak op een afgegeven garantstelling.

In deze tijd zijn de negatieve resultaten op grondexploitaties de belangrijkste reden van de scherpe daling van de reserves.
Men mag aannemen dat voor raadsleden de slechte boodschap niet totaal onverwacht is. In de media is veel aandacht voor de gemeentelijke verliezen op gronden, die in de miljarden lopen.

Ook in de jaarrekeningen 2012 zullen in veel gemeenten opnieuw forse verliezen ten laste van de algemene reserves worden gebracht. De algemene reserves van gemeenten komen hierdoor verder onder druk en een toenemend aantal gemeenten zal met negatieve reserves worden geconfronteerd. De verdere daling van
de algemene reserves roept dan ook vragen op die we in dit artikel proberen te beantwoorden.

Wat is een negatieve algemene reserve?

De algemene reserve is onderdeel van het eigen vermogen van een gemeente. Dit eigen vermogen is het saldo van de bezittingen en de schulden op de gemeentelijke balans. Het bestaat naast de algemene reserve uit de bestemmingsreserves. Als de waarde van de schulden hoger is dan de waarde waartegen de bezittingen op de balans staan, is er sprake van een negatief eigen vermogen. Een negatieve algemene reserve moet wel in combinatie met bestemmingsreserves worden gezien.

De algemene reserve van een gemeente maakt deel uit van het weerstandsvermogen, net als bijvoorbeeld de onbenutte gemeentelijke belastingcapaciteit. De algemene reserve is dus één van de buffers voor het opvangen van risico’s en tegenvallers. Een negatieve algemene reserve kan een indicatie zijn dat de gemeente niet in staat is om risico’s in de toekomst op te vangen, maar moet wel in samenhang met andere aspecten van de weerstandscapaciteit worden bezien.

 

Is een negatieve algemene reserve uit te leggen?

Ja, dat is zeker uit leggen. Vergelijk het met uw eigen situatie. Voor veel mensen met een koophuis is hun woning het meest waardevolle bezit. Voor een aantal van hen geldt dat door de daling van de huizenprijzen de waarde van de hypotheek (de schuld) hoger is dan de waarde van het bezit. Men zegt dan wel: ‘Het huis staat onder water’.
Bij gemeenten is de waarde van de investeringen in de grondexploitaties zodanig afgenomen dat de hoogte van de schulden inmiddels hoger is. Een tweede uitleg is dat bij een economische crisis veel risico’s zich gelijktijdig voordoen. Dit legt per definitie een fors beslag op de reservepositie.

Hoe werken verliezen op gronden door in de gemeentelijke reservepositie?

Zoals aangegeven ontstaat tijdens deze financieel-economische crisis bij een aantal gemeenten een negatieve algemene reserve door forse verliezen op gronden. Hierbij moet onderscheid worden gemaakt tussen gronden die al wel en die nog niet in exploitatie zijn.

(Nog) niet in exploitatie genomen gronden (NIEGG)
De gemeentelijke verslaggevingsvoorschriften (BBV) bepalen, dat gronden na aanschaf onder de gemeentelijke bezittingen op de balans komen, met andere woorden ze worden geactiveerd.
Zolang deze gronden op de balans staan, wordt de aanschaf ook niet in de exploitatie verwerkt en komt deze ook niet tot uiting in het gemeentelijk resultaat.
Na verwerving van de grond maakt de gemeente kosten voor bijvoorbeeld het beheer van de gronden en de rente op de leningen waarmee de grond is verworven. Deze kosten kunnen op de gronden worden bijgeschreven en komen dus (per saldo) ook nog niet in de exploitatie. Belangrijke voorwaarden voor dit bijschrijven zijn wel dat de gemeenteraad een concreet besluit tot toekomstige ontwikkeling heeft genomen en dat de huidige boekwaarde de marktwaarde (van de toekomstige bestemming) van de grond niet mag overstijgen. Indien niet aan deze voorwaarden is voldaan, heeft dit als gevolg dat een gemeente de kosten voor beheer en rente in het jaar dat ze zich voordoen niet meer kan bijschrijven, maar als last moet nemen. Deze situatie doet zich in gemeentelijk Nederland momenteel vaak voor. Gronden waarvan eerder werd verwacht dat ze op redelijke termijn zouden worden ontwikkeld, komen (weer) voor landbouwwaarde in de boeken. Eventueel eerder bijgeschreven kosten moeten dan direct als last worden genomen.

Bouwgronden in exploitatie (BIE)
Wanneer gronden daadwerkelijk bewerkt gaan worden, stelt de gemeenteraad de grondexploitatie vast. De gronden krijgen de rubricering bouwgronden in exploitatie (BIE). Vervaardigingskosten (o.a. bouw- en woonrijpmaken, rente) gerelateerd aan de ontwikkeling van de grondexploitatie worden ook bij een BIE bijgeschreven en komen (per saldo) nog niet in de exploita tie. Wederom is echter de te verwachten toekomstige opbrengst de graadmeter.
Als de gemeente verwacht dat de grondexploitatie minder zal opbrengen dan de kosten die tot dat moment zijn geboekt en naar verwachting nog zullen worden gemaakt, zal een verlies genomen moeten worden.
Afgelopen jaren zijn de verwachtingen van te realiseren verkoopprijzen en opbrengsten echter naar beneden bijgesteld. Dan kan het gebeuren dat de reeds geactiveerde kosten hoger zijn dan het bedrag dat de grondexploitatie uiteindelijk kan opleveren. Ook dan vormt het bedrag waarmee de kosten en nog te maken kosten de te verwachten opbrengsten overstijgen een directe last.

Wat zijn de gevolgen van het afboeken op gronden?

Als gemeenten op gronden moeten afboeken gaat dit ten koste van de algemene reserve of een daartoe ingestelde bestemmingsreserve. Voor de financiële crisis uitbrak, beschikten gemeenten veelal over reserves voor het grondbedrijf die ten doel hadden om eventuele tegenvallers binnen dit grondbedrijf op te vangen. De omvang van de huidige problematiek op de woningmarkt had echter vrijwel niemand voorzien. In veel gevallen bleken de reserves voor het grondbedrijf voor deze onverwacht harde klap niet hoog genoeg. Ook de algemene reserve, bedoeld voor het opvangen van niet afgedekte risico’s, moest worden aangesproken. Voor een aantal gemeenten waren de problemen
zo groot dat ook deze reserve niet hoog genoeg was. Met als gevolg een negatieve algemene reserve.

Hoe moet naar een negatieve algemene reserve van een gemeente worden gekeken?

De financiële structuur en situatie wijkt op veel onderdelen af van bijvoorbeeld bedrijven. Enige nuancering is dus op zijn plaats. Een negatieve algemene reserve moet worden gezien in samenhang met andere factoren. Hieronder beschrijven wij vijf van die factoren:
1. De marktwaarde van de gemeentelijke bezittingen is veelal hoger dan het bedrag waarvoor ze op de gemeentelijke balans staan. Een gemeente heeft dan zogenoemde stille reserves. De stille reserves dragen bij aan het gemeentelijk  weerstandsvermogen.
2. Gemeenten kunnen op verschillende wijzen omgaan met het afschrijven van bepaalde bezittingen. Het gaat hierbij om investeringen met maatschappelijk nut in de openbare ruimte, zoals een weg of een brug. Deze activa kunnen gedurende de gebruiksduur worden afgeschreven, maar er bestaat ook de mogelijkheid tot versneld afschrijven of de investering in één keer ten laste van de reserves te brengen. De gemeente die versneld heeft afgeschreven, heeft dan mogelijk een lagere algemene reserve dan de buurgemeente. Maar de meerjarenbegroting is van de kapitaallasten van deze investeringen ‘verlost’.
3. De negatieve algemene reserve moet in samenhang met de aanwezigheid van bestemmingsreserves worden gezien. Uiteraard is hierbij wel van belang wat de aard van de bestemmingsreserves is en in hoeverre deze reserves beklemd zijn met toezeggingen, verplichtingen etc. Het eigen vermogen is per saldo wellicht wel positief. Mogelijk is er ook nog een onbenutte belastingcapaciteit en een post onvoorzien die bij het voordoen van risico’s kan worden ingezet.
4. De omvang van het benodigde weerstandsvermogen (reserves) van een gemeente is sterk afhankelijk van de risico’s die de gemeente loopt en welke risico’s al zijn afgedekt met beheersmaatregelen of financieel zijn voorzien. Met de vorming van reserves spaart een gemeente immers voor de dekking van risico’s die niet op andere wijze zijn afgedekt.
5. Wat zegt een reservepositie? Zoals al aangegeven gaat het om een saldopost die sterk wordt beïnvloed door de waarde waartegen bezittingen op de gemeentelijke balans zijn opgenomen. De laatste jaren wordt daarom steeds meer gewezen op de schuldpositie
als indicator van de gemeentelijke financiële situatie. Hoe hoog zijn de schulden per inwoner en hoe verhouden de schulden zich ten opzichte van de exploitatie? Het kan zijn dat een beperkte reservepositie hand in hand gaat met een relatief beperkte schuld. Ook internationaal wordt de omvang van de schulden en het EMU-saldo (verschil tussen uitgaven en inkomsten) steeds meer als de norm gezien.

Is een negatieve algemene reserve erg?

Uiteraard is een negatieve algemene reserve niet leuk: het beperkt de financiële mogelijkheden en de ruimte om risico’s te accepteren. Maar een negatieve algemene reserve hoeft ook niet onoverkomelijk te zijn. In de eerste plaats is het één van de indicatoren met betrekking tot de financiele positie. Deze indicator moet in samenhang met andere indicatoren en in relatie tot de vijf eerder genoemde aspecten worden geanalyseerd. In de tweede plaats kan in de meerjarenraming mogelijk weer een herstel worden gerealiseerd. Hoe je het ook wendt of keert een negatieve algemene reserve zal wel weer positief moeten worden. Net als uw huis kan ook de gemeente niet ‘onder water blijven staan’ en zal voor het opvangen van toekomstige risico’s een voldoende buffer aanwezig moeten zijn.

In het kader van het provinciaal toezicht moet een gemeente een negatieve algemene reserve binnen de meerjarenbegroting (vier jaar) weer weggewerkt hebben. Lukt dit niet, dan komt een gemeente onder preventief toezicht van de provincie. De provincie kan dan afspraken maken met een gemeente over een langere periode (bijvoorbeeld tien jaar) om de negatieve algemene reserve weg te werken. De gemeente zelf en daarna de toezichthouder onderzoekt in dat geval hoe de negatieve algemene reserve weer positief kan worden. Door preventief toezicht kijkt de provincie over de schouder van de gemeente mee. De gemeentebegroting en de begrotingswijzigingen moeten ter goedkeuring aan Gedeputeerde Staten worden voorgelegd, waardoor zij dan kunnen ingrijpen in de financiën van een gemeente.

Wat betekent dit voor college en raad?

Het college, de wethouder Financiën en/of Ruimte, moet in voorkomende gevallen naar de gemeenteraad met een vervelende boodschap en voor waarschijnlijk een lastig gesprek. Een robuuste algemene reserve is als sneeuw voor de zon verdwenen en er is nu zelfs sprake van een negatieve algemene reserve. De komende jaren moeten worden gebruikt om de reserve weer op niveau te brengen. Dit betekent bijna altijd bezuinigen of het schrappen van plannen. De boodschap is in de meeste gevallen goed uit te leggen. De gemeente zit niet als enige in deze positie.

Een tweede gang die de gemeente moet maken is die naar de toezichthouder als de negatieve reserve niet binnen de meerjarenraming van vier jaar kan worden weggewerkt. Noodzakelijk en met als gevolg dat de gemeente een stuk van haar financiële vrijheid kwijtraakt. Voor veel bestuurders geen prettige boodschap.

De raad zal een goed gesprek en discussie (debat) met het college willen hebben.
Hierbij is ons inziens van belang dat de gemeenteraad zich realiseert dat de algemene reserve nu juist bedoeld is om aan te spreken in perioden dat het economisch  en financieel niet goed gaat. Als in deze diepe crisis die al bijna vijf jaar duurt de reserves niet worden aangesproken, worden dan wel? Dit inzicht maakt het niet minder leuk, maar wel meer acceptabel. En laten we eerlijk zijn, wie had deze crisis  met deze duur en diepgang zien aankomen? En hebben gemeenten in de jaren voor 2008 ook niet verdiend met de grondexploitaties? Dat is ten goede gekomen van de burger door de ontwikkeling van voorzieningen of het is in de algemene reserve gestopt. Toen waren we blij met de actieve grondexploitatie en werden wethouders daar veelal toe aangemoedigd.

Het is essentieel dat gemeenteraden periodiek worden geïnformeerd over de ontwikkeling van de financiële positie en het risicoprofiel. Zij moeten op de hoogte zijn van eventueel te nemen maatregelen om de financiële positie sterker te maken en de algemene reserve weer op gewenst niveau te krijgen. De oplossing ligt bij een heldere gezamenlijke aanpak. Dat vraagt goede onderlinge communicatie tussen en het samen optrekken van college, raad en ook de inwoners. Een negatieve algemene reserve? Ga er samen mee aan de slag!